لطفا آقایان سروش، کدیور،سازگارا، مخملباف،مهاجرانی،گنجی، نبوی و ...بخوانند

دوماه و اندی از انتخابات دهم ریاست جمهوری گذشت و مردم ایران برای پاسداری از آزادی و دموکراسی، جان و ناموس خویش را خرج این راه نمودند. در این بازه تاریخی، همگان، شاهد جنایت های هولناکی از قتل و تجاوز تا دادگاه های فرمایشی بوده اند . جنایت هایی که از ترکتازی مغولان چیزی کم نداشته است، اما اتحاد بی نظیر ایرانیان در سرتاسر دنیا از هر مکتب، دسته و طبقه ای سوی دیگر این حوادث بوده است. پتانسیل عظیمی از نیروهای اجتماعی که در این فرآیند آزاد گردید، توانست شدت خفقان و دهشتناکی فچایع را به گوش جهانیان برساند.
عالیجنابان، خود بهتر از هر کس دیگری میدانید که میهن ما در آستانه شبی دهشتناک با شبه مرگ دسته و پنجه نرم میکند و در صورت چیرگی شبه هولناک مرگ، کسی را یارای پیشگویی حجم مصیبت هایی که بر این خاک خواهد رفت، نیست.
بزرگواران اگر در این مدت دوماه کانال مستقل پخش اخبار داشتیم، شاید که جنبش ما امروز به مراتب روزهای بهتری را به خود میدید و اگر در همان روزهای اولیه این انفجار اجتماعی، اراده ای بر تشکیل یک شورای راهبری از سوی شما عالیجنابان شکل گرفته بود، چه بسا این پتانسیل عظیم اجتماعی توان خلق صحنه های بی نظیر را داشت و شاید امروز امید پیروزی بیشتری بر مبارزین جلوه کرده بود. در این بین همه مقصر بودیم، اما تقصیر شما به عنوان شخصیت های مرجع فکری و سیاسی به مراتب بیشتر از دیگران بوده است. آری صجبت از کوتاهی میکنم، چون اعتقاد دارم که هر مقام و منزلتی همراه با مسیولیت میباشد. مسئولیت شخصیت مرجع اجتماعی را به هیچ بهانه ای نمیتوان پذیرا نبود و مسئولیت شما عالیجنابان در برابر تاریخ و نسل های آینده انسجام و تعمیق جنبش اعتراضی این مردم میباشد.

شاید لحن سخنانم تلخ و گزنده باشد، اما چه چاره که حقیقت، تلخی را نیز با خود همراه دارد. امیدوارم این انتقاد بنده به عنوان عضو کوچکی از این جریان خروشان، ایده تشکیل شورای هماهنگی جنبش در خارج از مرزها را به واقعیت خارجی نزدیک تر گرداند. رهبران این جنبش در داخل، با وجود بیشترین محدودیت ها و خطرات، از مسئولیت خطیر و تاریخی خویش غفلت ننموده اند، اما شما چطور؟
ایده رسانه ای فراگیر و استوار بر مشارکت تمامی ایرانیان داخل و خارج از کشور، به عنوان مبرم ترین نیاز جنبش، بارها و بارها مطرح گردیده و پیش قدمی در این راه، همواره از شما بزرگان تقاضا شده است. اما دریغ از یک حرکت جدی. اما عزم ملی برای تشکیل رسانه ملی آن چنان راسخ است که یرخی حاضر به خرج بخشی از درآمد ماهیانه خود در این راه، به بهای کم خوری و تحمل زندگی مشقت بارتر میباشند.
امیدوارم این نامه سرگشاده، این بار ایده تشکیل شورای هماهنگی جنبش و ایجاد کانال مستقل ماهواره ای را بصورت جدی تر مطرح کرده و شاهد حرکتی از سوی شما عالیجنابان باشیم. پشتوانه شما برای پیش قدمی در این امر مهم، تک تک کسانی هستند که به شما به عنوان مرچع فکری و اجتماعی رجوع مینمایند.