نامه وارده:
نامه پنج تنی که نامه خود را تحت نام پنج روشنفکر دینی انتشار دادند، نقد های فراوانی برانگیخت. در این میان قصد ورود به این بحث و ایراد نقد های جدید نیست. همینقدرباید گفت که حتی خود امضا کنندگان این نامه هم به آن انتقاد کردند. آنجا که کدیور عنوان نامه را (" روشنفکران دینی") اشتباه می داند و می گوید:
"در متن و اسم بیانیه از این عنوان استفاده نشده است. این عنوان را برخی دوستان خبرنگار از جمله "جرس" روی بیانیه گذاشتند. راستش من خودم با این عنوان موافق نبوده و نیستم. این عنوان برای این جمع نه جامع است نه مانع و نه لازم. مدتهاست کمتر از این عنوان مبهم استفاده کرده ام. نه نقشه قبلی بود که افراد خاصی اینگونه بیانیه های سیاسی را امضا کنند، نه برنامه خاصی برای ادامه کار با همین افراد است."
به هر حال عموما پس از آنکه یک گروه بیانیه یا نظری را مطرح می کند، اندکی صبر می کنند تا نظرات و نقدها را ببینند و معمولا در این فضای نقد ورودی نمی کنند و خود را ملزم به بحث و قبولاندن نظر نمی کنند. اما به محض طرح نقدها، آقایان که انگارخود را ملزم به اجرای پروژه تزریق اجباری دین به جنبش سبز می دانند بصورت فعال وارد فضای خبری شده اند و هر چه ملت می گویند که جنبش سبز نه جنبش دینی است و نه ضد دینی، شما هم با نحوه عملکردتان عکس العمل های انفعالی را به جنبش تحمیل نکنید ، گوش آقایان بدهکار نیست که نیست و متاسفانه بصورت بسیار سخیفی به نقدها پاسخ گفته اند.چند نمونه از تحرک خبری این برادران را ببینید:
سایت جرس در ابتدای مصاحبه اش با محسن کدیور چنین شروع می کند:
"شبکه جنبش راه سبز(جرس): از زمان انتشار بیانیه پنج نفره آقایان سروش، کدیور، مهاجرانی، بازرگان و گنجی، هجمه تامل انگیزی نسبت به امضاکنندگان بیانیه در داخل و خارج از کشور آغاز شد. از سویی کسانی که گرایش سکولار/ لائیک دارند، گمان کردند که انگار رهبری جنبش سبز از دستشان خارج شده و سفره ای که سی سال است بر کنارش نشسته اند، از پیش رویشان جمع شده است! از سوی دیگر هم رسانه هایی مثل کیهان و رسالت و صدا و سیما که می دانستند، این بیانیه در فضای فکری و سیاسی-اجتماعی ایران موثر است، سیلی از اتهام و افترا و هتک براه انداختند. با توجه به هر دو زاویه دید، جرس مصاحبه ای را با دکتر محسن کدیور اسلام شناس و از امضاکنندگان این بیانیه ترتیب داده است."
جدیدا هم سردسته پنج تن آل عطا در وب سایتش از همین منظر بچه گانه به پاسخگویی می پردازد و می گوید یک گروه از منتقدین به آن نامه را کسانی تشکیل می دهند که معتقدند این پنج تن "منظورشان رهبری جنبش است و می خواهند رهبری جنبش را از سکولار ها و دیگران بگیرند و سفره رهبری را از جلو آنان جمع کنند".
یا در جای دیگر می گوید:
"دوست روزنامه نگاری شیرین و نمکین تعریف می کرد و می گفت: یکی از این افراد که 31 سال است دارند رژیم را عوض می کنند، از بیانیه شما خیلی برآشفته بود و می گفت: آقا دوباره این مذهبیا دارن سفره رهبری جنبش را از دست ما در میارن!" به اش گفت: نه عزیزم محکم سفره را نگه دار به هیچ کس نده!"
جز تاسف از این نحوه تفکر چیزی نمی توانم بگویم جز اینکه ای برادران آل عطا! جنبش سبز با بزرگواری چشم به گذشته شبه ناکتان بسته است، انتظار این است که شما هم از فضای فکری دوران انقلاب مذهبی ایران بیرون بیایید و دنبال سفره و تقسیم غنایم نگردید. بحث سفره را شما باز کرده اید که یک بار بر سر سفره انقلاب ایران نشستید و حالا شما را از پای آن سفره بیرون انداخته اند. دوباره دنبال سفره نگردید که سفره ای باز نیست اگر باشد هم سهم همه یکسان است آنقدر که شما نگران نباشید. بحث های بچه گانه سفره و سفره نشینان را شما باز کردید، خودتان هم ببندیدش و از این ادبیات سخیف فاصله بگیرید و نام این تاریک فکری را روشنفکری نگذارید.
ای آقا من چند مرتبه نوشته‌ام اینجا هم می‌نویسم اصلا چیزی بنام روشنفکر دینی وجود خارجی ندارد. بطور کلی هر کسی که دُم‌اش به یک ایدولوژی چسبیده باشد نام روشنفکر روی او گذاشتن عوامفریبی بیش نیست. روشن فکر، فکر خود را در هیچ تفکر دگمی محبوس نمی‌کند.
پاسخحذف