خانه ای بر روی تار عنکبوت

از ته دل خوشحالم که از قرار معلوم اصلاح طلبان میخوان به دامان نظام برگردند. حیف جنبشی هست که ندا و سهراب و اشکان و محمد و ............ داشته باشه و امثال موسوی خوینی و کرباسچی و خاتمی و نوری هم توش باشند. این انشقاق دیر یا زود باید اتفاق میافتاد. هر چه دیرتر بدتر. بگذار آخرین فرزندی که میتونست ولیعهد جمهوری اسلامی باشه هم باهاش بره. از حسب اتفاق مقاله ای که مرتضی مردیها در همان بحبوحه تظاهرات بعد انتخابات نوشته بود رو امروز دوباره خوندم. و باز هم از خوندش لذت بردم. جنبش سبز نمیتونست در کوتاه مدت پیروز بشه. انقلاب نمیتونست از دل اون اعتراضات زاییده بشه. اما بزرگترین دست آوردش این بود که عیار زر و مس رو مشخص کرد. این عیارسنجی در بلند مدت بسیار میمون خواهد بود. همونطور که مبارزهای یک روزه و چگواراهای یک شبه از این جنبش بریدند، عافیت طلب ها هم از این جنبش بریدند. تا جنبش ناب تر و خالص تر ازش بمونه
 این جمله ابوالفضل قدیانی را باز باید بخونیم که دقیقا الان معناش رو میشه کامل فهمید

اصلاحاتی که مدعی پایبندی به آرمان آزادی، قانون و دموکراسی است اما در افق نهائی خود نفی استبداد را ترسیم نکرده و به عبارت دقیقتر جایگاه و نقشی برای ولایت فقیه در سیاست کلان خود قائل است در یک کلام جز دروغی بیش نیست.
از پس تولد جنبش سبز و آن همه فداکاری و ایثار خون هائی که به ناحق به زمین ریخته شده و اوقات شریفی که در کنج سلول های زندان ها صرف شد بدون شک دیگر مجال برای مماشات با شخص اول مملکت و عامل اصلی تمامی این جرائم یعنی علی خامنه ای باقی نمانده است.
امروز هر حرکت اصلاحی و آزادی خواهانه ای که تقاضای همراهی مردم و البته سودای کامیابی دارد راهی جز انکار استبداد و مقاومت علیه او ندارد. در سوی مقابل همدستان و وابستگان به اقتدار دربار ولایت فقیه بایستی بدانند که آینده ایران از آن آزادی خواهان و سرنوشت ایران استقرار حاکمیت ملی و برقراری دموکراسی است فلذا بر تار عنکبوت خانه بنا نکنند که
«وَمَا کَیْدُ فِرْعَوْنَ إِلَّا فِی تَبَابٍ» (غافر۳۷)
نیرنگ فرعون جز نقشی بر آب نبود