صدای گوشخراش "نیک آهنگ

مطلب زیر را دوستم آدام برایم فرستاده بود، تا چنانچه نظری در مورد مطلب داشته باشم، به وی انتقال دهم. مطلب را به غایت منصفانه دیدم. و پس از آنکه مطلب را در فیس بوکش گذاشت، پر بیراه ندیدم که در وبلاگم به اشتراک بگذارم

---------

چند نکته در باره نیک آهنگ کوثر، کروبی، موسوی و جنایات دهه شصت

توضیح: در صورتی که سایت خودنویس تنها به کاریکاتور نیک آهنگ کوثر در مورد نامه سرگشاده آقای کروبی بسنده می کرد، انگیزه ای برای نوشتن این یادداشت نبود، اما با خواندن گزارش این سایت در مورد نامه ذکر شده خود را موظف برخی توضیحات و مطرح کردن چند سوال می دانم.

از آنجا که این یادداشت را با نام مستعار می نویسم، ذکر هرگونه اطلاعاتی در مورد رابطه شخصی ام با جنایات دهه شصت را بی فایده می دانم. اما موضع سیاسی روشنی در این زمینه دارم که خواننده را به طرح ضمیمه رجوع می دهم.

مقدمه:

در سه دهه گذشته تغییرات بسیاری در همراهان و پشتیبانان، بدنه و مدیریت جمهوری اسلامی از نظر تعداد و انگیزه رخداده است، بر خلاف دوره های آغازین، مدافعان فعلی جمهوری اسلامی منافع مستقیم اقتصادی و اجتماعی از این امر دارند و در طی بیش از سه دهه گذشته بسیاری از قطار جمهوری اسلامی پیاده شده اند (با جایگاه و مسئولیت های متفاوت).

عمر خشونت و جنایت به اندازه عمر جمهوری اسلامی ست. مردم ایران نقش و برخورد متفاوتی با این جنایات در دوره های مختلف داشته اند. از هیستری عمومی "اعدام باید گردد" مسئولین رژیم شاهنشاهی تا جانبداری از نابودی گروه های دگراندیش، اقلیت های قومی و دینی تا بی تفاوتی و بی خبری مطلق از قتل عام شصت و هفت. این وضع، تقریبا شامل مسئولین جمهوری اسلامی هم می شود که در طیفی از اطاق فکر قتل عام تا عاملان و آگاهان غیر فعال و بی خبران قرار می گیرند.

بعد از انتخابات سال هشتاد و هشت برای اولین بار حکومت اسلامی به دلیل شکل گیری جنبش وسیع اجتماعی، ریزش شدید نیروهای "خودی" و شدت خشونت، در سطحی گسترده دچار بحران مشروعیت شده است.

در طیف وسیع جنبش سبز، افراد  متفاوتی با شناسنامه های مختلف حضور دارند از قربانیان و بستگان جانباختگان دهه شصت تا وزرا، وکلا و مسئولین رده بالای اسبق حکومت اسلامی.

جنبش سبز دورانی حساس را می گذراند، بخاطر سرکوب های بی رحمانه و عریان در آستانه خاموشی موقت است.

تعداد نیروهای پشتیبان و کیفیت شان، رابطه مستقیمی با طول عمر حکومت دارد، بنابراین هر جنبش اجتماعی بطور طبیعی از نیروهای جدا شده استقبال می کند.

صورت مسئله:

آقای کروبی که در ایران زندگی می کنند و سال ها جزء مسئولین رده بالای حکومت اسلامی بوده، بخاطر حمایت از جنبش سبز مورد حملات وسیع رسانه های حکومت کودتاست و در شرایطی که هر لحظه امکان دستگیری اش وجود دارد. وی نظراتی را در پاسخ به تبلیغات علیه جنبش سبز و "سران فتنه" بیان داشته که می توان به بخشی از فرض هایش و ترسیم فضای سیاسی دهه شصت ایران ایرادات جدی وارد آورد (بطور مثال رجوع کنید به سایت "اخبار روز" که این نامه را انتشار داده است و در یادداشتی جداگانه بسیار مسئولانه به بخش هایی از نامه انتقاد کرده است).

نیک آهنگ با استفاده از هنر مرز ناپذیر کاریکاتور، قتل عام شصت و هفت (که در زمان حیات آیت الله خمینی رخداده است) را به کروبی یادآوری می کند و در گزارشی برای نقل این نامه سرگشاده، بعد از مقدمه ای هفتصد کلمه ای در رد اعتبار و منطق نامه به انتشار آن می پردازد. اینجا دیگر اثری از فرهنگ مستقل روزنامه نگاری حرفه ای و مستقل ادعایی آقای کوثر نیست.

از نیک آهنگ کوثر سوال می کنم قصدش از این مچ گیری ها چیست؟ آیا روشنگری ست؟ یا ویترینی بر مزار قتل عام شدگان شصت و هفت برای معروف شدن؟

نه کروبی امروز، کروبی دیروز است و نه فردایش از پیش تعیین شده، شاید انتقادی دوستانه روشنگری کند و در نظر گرفتن زیر سرنیزه بودنش از زهر انتقادمان بکاهد.

نیک آهنگ کوثر که سال ها شرط عجیب هوشنگ اسدی در سایت روز را در رعایت خط قرمز عدم انتقاد از ولایت فقیه را پذیرفته بود (در فضای باز سیاسی خارج از کشور) چرا از شیخ اصلاحات در داخل ایران چنین توقع بالایی دارد.

نیک آهنگ کوثر که سال ها طول کشید (بعد از مهاجرت به خارج از کشور) که هنگام گفتگو با زنان از فرهنگ جمهوری اسلامی استفاده نکند، چرا به کروبی فرصت تغییر نمی دهد؟

نیک آهنگ کوثر که بعد از مهاجرت و با اوجگیری جنبش سبز  و بیست سال بعد از قتل عام شصت و هفت، اکنون بر روشن شدن این جنایت پافشاری می کند، چرا برای دیگران فرصت تغییر قائل نمی شود؟

آدام

دوشنبه 13 دی 1389



ضمیمه و لینک ها

«اگر امام زنده بود آیا لکه ننگی به نام کهریزک بر پیشانی نظام می‌نشست؟»

http://www.khodnevis.org/persian

پاسخ مهدی کروبی به کودتاچیان

http://www.akhbar-rooz.com/news.jsp?essayId=34613

امام خالق «خاوران» بود
یک یادآوری به مناسبت تجلیل بی دریغ آقای کروبی از آیت اله خمینی

http://www.akhbar-rooz.com/news.jsp?essayId=34617